بررسی اجمالی عفونت گوش

عفونت گوش (که گاهی اوتیت میانی حاد نامیده می شود) عفونت گوش میانی ، فضای پر از هوا در پشت پرده گوش است که حاوی استخوان های ریز ارتعاشی گوش است. کودکان بیشتر از بزرگسالان به عفونت گوش مبتلا می شوند.

از آنجا که عفونت گوش اغلب به خودی خود برطرف می شود ، درمان ممکن است با کنترل درد و کنترل مشکل آغاز شود. گاهی اوقات ، برای رفع چرک گوش از آنتی بیوتیک استفاده می شود. برخی افراد مستعد ابتلا به عفونت های متعدد گوش هستند. این می تواند باعث مشکلات شنوایی و سایر عوارض جدی شود.

علائم عفونت گوش

شروع علائم و نشانه های عفونت گوش معمولاً سریع است.

فرزندان

علائم و نشانه های شایع در کودکان عبارتند از:

  • درد گوش ، به خصوص هنگام خوابیدن
  • کشیدن یا کشیدن گوش
  • مشکل خواب
  • گریه بیش از حد معمول
  • سر و صدا
  • مشکل در شنیدن یا پاسخ دادن به صداها
  • از دست دادن تعادل
  • تب 100 F (38 درجه سانتیگراد) یا بالاتر
  • تخلیه مایعات از گوش
  • سردرد
  • از دست دادن اشتها

بزرگسالان

علائم و نشانه های شایع در بزرگسالان عبارتند از:

  • گوش درد یا وزوز گوش
  • تخلیه مایعات از گوش
  • مشکل در شنیدن

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم ؟

علائم و نشانه های عفونت گوش می تواند تعدادی از شرایط را نشان دهد. مهم است که یک تشخیص دقیق و درمان سریع داشته باشید. اگر:

  • علائم بیش از یک روز ادامه دارد
  • علائم در کودک کمتر از 6 ماه وجود دارد
  • درد گوش شدید است
  • نوزاد یا کودک نوپای شما پس از سرماخوردگی یا سایر عفونت های دستگاه تنفس فوقانی بی خواب یا تحریک پذیر است
  • شما ترشح مایعات ، چرک یا مایعات خونی را از گوش مشاهده می کنید

علل مختلف عفونت در گوش

داخل گوش شما

چرک در گوش به دلیل وجود یک باکتری یا ویروس در گوش میانی ایجاد می شود. این عفونت اغلب به دلیل بیماری دیگری – سرماخوردگی ، آنفولانزا یا آلرژی – ایجاد می شود که باعث گرفتگی و تورم مجاری بینی ، گلو و لوله های استاش می شود.

نقش لوله های استاش

لوله های استاش یک جفت لوله باریک است که از هر گوش میانی به بالا در پشت گلو ، پشت مجاری بینی کشیده می شود. این لوله ها :

  • فشار هوا را در گوش میانی تنظیم می کند
  • هوا را در گوش تازه می کند
  • ترشحات طبیعی را از گوش میانی تخلیه کنید

تورم های استاش متورم می توانند مسدود شده و باعث جمع شدن مایعات در گوش میانی شوند. این مایعات می تواند آلوده شده و علائم عفونت گوش را ایجاد کند.

در کودکان ، لوله های استاش باریک تر و افقی ترند ، که تخلیه آنها را دشوارتر می کند و احتمال گرفتگی آنها بیشتر می شود.

نقش آدنوئیدها

آدنوئیدها دو پد کوچک از بافت در قسمت بالای بینی هستند که به نظر می رسد در فعالیت سیستم ایمنی بدن نقش دارند.

از آنجا که آدنوئیدها نزدیک دهانه لوله های استاش هستند ، تورم آدنوئیدها ممکن است لوله ها را مسدود کند. این می تواند منجر به عفونت گوش میانی شود. تورم و تحریک آدنوئیدها به احتمال زیاد در عفونت گوش در کودکان نقش دارد زیرا کودکان نسبت به بزرگسالان دارای آدنوئید نسبتاً بزرگتری هستند.

شرایط مرتبط

شرایط گوش میانی که ممکن است مربوط به عفونت گوش باشد و یا منجر به مشکلات مشابه گوش میانی شود:

  • اوتیت میانی همراه با افیوژن ، یا تورم و تجمع مایعات (افیوژن) در گوش میانی بدون عفونت باکتریایی یا ویروسی. این ممکن است به این دلیل رخ دهد که تجمع مایعات پس از بهبود عفونت گوش ادامه پیدا می کند. همچنین ممکن است به دلیل برخی از اختلالات عملکردی یا انسداد غیر عفونی لوله های استاش رخ دهد.
  • اوتیت میانی مزمن همراه با افیوژن ، هنگامی اتفاق می افتد که مایعات در گوش میانی باقی مانده و بدون عفونت باکتریایی یا ویروسی به بازگشت خود ادامه دهد. این باعث می شود کودکان مستعد ابتلا به عفونت گوش جدید شوند و ممکن است بر شنوایی تأثیر بگذارد.
  • اوتیت میانی مزمن چرکی ، یک عفونت گوش است که با درمان های معمول از بین نمی رود. این می تواند منجر به ایجاد سوراخ در لاله گوش شود.

عوامل خطر زا در چرک داخل گوش

عوامل خطر زا برای عفونت گوش عبارتند از:

  • سن. کودکان بین 6 ماه تا 2 سال به دلیل اندازه و شکل لوله های استاش و همچنین سیستم ایمنی بدن آنها در حال رشد هستند ، بیشتر در معرض عفونت گوش هستند.
  • مراقبت گروهی از کودکان. کودکانی که در محیط های گروهی از آنها مراقبت می شود بیش از کودکانی که در خانه می مانند بیشتر دچار سرماخوردگی و عفونت گوش می شوند. کودکان در محیط های گروهی بیشتر در معرض عفونت ها مانند سرماخوردگی قرار می گیرند.
  • شیر دادن به نوزاد. نوزادانی که از بطری می نوشند ، به خصوص در حالت خوابیده ، بیشتر از نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می کنند ، دچار عفونت گوش می شوند.
  • عوامل فصلی. عفونت گوش بیشتر در پاییز و زمستان دیده می شود. افرادی که آلرژی فصلی دارند ممکن است بیشتر در معرض خطر عفونت گوش باشند ، زیرا تعداد گرده زیاد است.
  • کیفیت پایین هوا. قرار گرفتن در معرض دود تنباکو یا آلودگی هوا در سطح بالا می تواند خطر عفونت گوش را افزایش دهد.
  • شکاف کام. تفاوت در ساختار استخوان و عضلات در کودکانی که شکاف کام دارند ، ممکن است تخلیه لوله استاش را دشوارتر کند.

عوارض عفونت گوش

بیشتر عفونت های گوش عوارض طولانی مدت ایجاد نمی کنند. چرک گوش که بارها و بارها اتفاق می افتد می تواند منجر به عوارض جدی شود:

  • اختلال شنوایی. کم شنوایی خفیف که می آید و می رود با عفونت گوش کاملاً شایع است ، اما معمولاً پس از برطرف شدن عفونت بهبود می یابد. عفونت گوش که بارها و بارها اتفاق می افتد یا مایع در گوش میانی ، ممکن است منجر به کاهش شنوایی قابل توجهی شود. اگر مقداری آسیب دائمی در لاله گوش یا سایر ساختارهای گوش میانی وجود داشته باشد ، ممکن است کاهش شنوایی دائمی رخ دهد.
  • تأخیر در گفتار یا رشد. اگر شنوایی در نوزادان و کودکان نوپا به طور موقت یا دائمی مختل شود ، ممکن است در مهارت های گفتاری ، اجتماعی و رشد دچار تأخیر شوند.
  • گسترش عفونت های درمان نشده یا عفونت هایی که به درمان پاسخ خوبی نمی دهند ، می توانند به بافت های مجاور سرایت کنند. به عفونت ماستوئید ، برآمدگی استخوانی پشت گوش ، ماستوئیدیت گفته می شود. این عفونت می تواند منجر به آسیب به استخوان و تشکیل کیست های چرکی شود. به ندرت ، عفونت های جدی گوش میانی به سایر بافت های جمجمه ، از جمله مغز یا غشاهای اطراف مغز (مننژیت) گسترش می یابد.
  • پاره شدن لاله گوش. بیشتر پارگی های لاله گوش در طی 72 ساعت بهبود می یابند. در برخی موارد ، ترمیم جراحی مورد نیاز است.

جلوگیری از چرک گوش

نکات زیر ممکن است خطر ابتلا به عفونت گوش را کاهش دهد:

  • از سرماخوردگی و بیماری های دیگر جلوگیری کنید. به کودکان خود بیاموزید که مرتباً و به طور کامل دست های خود را بشویند و از وسایل خوردن و آشامیدن مشترک استفاده کنند. به فرزندان خود بیاموزید که از راه بازوی خود سرفه یا عطسه کنند. در صورت امکان ، مدت زمانی را که کودک در مراقبت های گروهی از کودکان می گذراند ، محدود کنید. یک محیط مراقبت از کودکان با تعداد کمتر کودک می تواند کمک کند. سعی کنید کودک خود را در هنگام بیماری برای مراقبت دیگر کودکان در مدرسه در خانه نگه دارید.
  • از دود سیگار اجتناب کنید. اطمینان حاصل کنید که هیچ کس در خانه شما سیگار نمی کشد. دور از خانه ، در محیط های بدون دود بمانید.
  • کودک خود را با شیر مادر تغذیه کنید. در صورت امکان ، حداقل شش ماه کودک خود را با شیر مادر تغذیه کنید. شیر مادر حاوی آنتی بادی است که ممکن است از چرک گوش محافظت کند.
  • اگر کودک با شیشه شیر می خورد ، کودک را در حالت ایستاده نگه دارید. از قرار دادن بطری در دهان کودک در حالی که کودک دراز کشیده است خودداری کنید. به همراه کودک، بطری را در گهواره نگذارید.
  • در مورد واکسیناسیون با پزشک خود صحبت کنید. از پزشک خود در مورد واکسیناسیون های مناسب کودک خود سوال کنید. واکسن های فصلی آنفلوانزا ، پنوموکوک و سایر واکسن های باکتریایی ممکن است به جلوگیری از عفونت گوش کمک کنند.

اطلاعات بیشتر را در ویکیپدیا بخوانید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *